So is wat ‘korrek’ is self ʼn saak van persoonlike voorkeur. Buiten die praktiese nut van taal om inligting oor te dra, behoort die vermoë van taal om te bemoedig ook in gedagte gehou te word. Taal was nog altyd en bly vandag nog ʼn kragtige medium, ongeag die taal of kombinasies daarvan wat ons elkeen praat of verstaan. Soos wat taal vir sommige ʼn wapen is, so is dit ʼn werkstafel of ʼn salwe vir ander. Uiteindelik kan jy in hierdie tyd, wat party dae nogal hopeloos mag lyk en voel, taal gebruik om die afstand tussen jou en ander te verminder. Sonder taal word die afstand tussen ons as mense net groter en ons is nie altyd daarvan bewus nie. Ek onthou die dag toe ek in 2014 in ʼn museum in Nederland was waar die een kunstenaar se kunswerk geskoei was op die tema van afstand. Sy kunswerk was die voetspore wat hy in die museum agtergelaat het, met een bordjie waar hy begin stap het met sy naam en die aantal voetspore wat hy getel het daarop. Kan jy jouself indink hoe dit sou wees as ons as mense net ons voetspore agterlaat? Net daar waar jy jou voet neergesit het, bemoedig en ondersteun het, is al wat van jou oorbly. Hoeveel sal dit veral deesdae beteken as jy vir ʼn ander in sy eie of haar eie taal kan sê:
“Ek sien jou raak, ons is saam in hierdie ding, moenie moed verloor nie”
isiZulu: “Ngiyakubona, sindawonye kule nto, ungalahli ithemba”
isiNdebele: “Ngiyakubona, sisoke entweni le, ungalahli ithemba”
Xitsonga: “Ndza ku vona, hi swin’we eka mhaka leyi, u nga lahli tshembo.”
Engels: “I see you, we are in this together, don’t lose hope.”
Setswana: “Ke a go bona, re mmogo mo ge se, o seka wa latlhegelwa ke tsholofelo.”
Tshivenḓa: “Ndi khou ni vhona, ri rothe kha hezwi zwithu, ni songo lata fulufhelo.”
Sesotho: “Ke ya o bona, re mmoho nthong ena, o se ke wa lahlehelwa ke tshepo.”
Nederlands: “Ik zie jou, we zijn samen in deze situatie, hou moed.”
Duits: “Ich sehe dich, Wir müssen zusammen halten, verlier de Hoffnuning nicht.”
Frans: “Je te vois, nous sommes ensemble dans cette situation, ne perds pas espoir.”